Deze aquarel toont een verstild winterlandschap waarin stilte en melancholie samenvloeien. De kunstenaar heeft met zachte, bijna transparante penseelstreken de koude sfeer van een besneeuwd veld vastgelegd. De grijsblauwe lucht weerspiegelt het bleke winterlicht, terwijl de dunne lagen sneeuw de vormen van hekjes, bomen en akkers subtiel accentueren. Op de achtergrond liggen enkele boerderijen, half verscholen in een nevelige waas, die warmte en beschutting suggereren temidden van de kilte. Op de voorgrond trekt een kronkelend pad de blik naar binnen, richting het hart van het tafereel. De kale boom, met zijn grillige takken, vormt een krachtig contrast met de zachte tinten van het landschap. Het geheel ademt een poëtische rust — een ode aan de winterse eenvoud en het spel van licht en schaduw.
